همچو شمعم هست شبها بي رخ آن آفتاب بسته شد از چار حد بر من در وصلش كه هست در زمين و آسمان دارند ز آب و تاب او سرو كى گيرد به گلشن جاى سروى كش بود تيره بختم آنقدر كز طالع من مي شود چون گرفتم دامنش مردم ز ناكامى كه بود مدعى از رشك بر در چون نمرد امشب كه بود سرمبادم كز گمانهاى كجم آن سرور استمحتشم دارد بتى بي رحم كاندر كيش اوست محتشم دارد بتى بي رحم كاندر كيش اوست
ديده گريان سينه ى بريان تن گدازان دل كباب دل غمين خاطر حزين تن در بلاجان در عذاب آب شرم آئينه رو مهتاب خورشيد اضطراب پيرهن گل سرسمن رخ نسترن خط مشگناب نور ظلمت روز شب گوهر حجر دريا سراب دست لرزان دل طپان من منفعل او در حجاب بزم دلكش باده بى غش يار سرخوش من خراب سر گران لب پر گله گل رد عرق نرگس به خوابرحم ظلم احسان سياست مهر كين گرمى عتاب رحم ظلم احسان سياست مهر كين گرمى عتاب
لطفا منتظر باشید ...
