لب پر سوال بر سر راهى نشسته ام زان شمع بس كه داشته ام دوش اضطراب گل مي دمد ز دامن و چشمم كه روز و شب صيادوار ز آهوى دير التفات او دل ساخت سينه را سيه از دود خود ببينروز فريب بين كه گذشت است محتشم روز فريب بين كه گذشت است محتشم
سائل نيم به وعده ماهى نشسته ام گاهى چو شعله ى خاسته گاهى نشسته ام با دسته ى گلى چو گياهى نشسته ام پيوسته در كمين نگاهى نشسته ام در پهلوى چه خانه ى سياهى نشسته امسالى كه من به وعده ماهى نشسته ام سالى كه من به وعده ماهى نشسته ام
لطفا منتظر باشید ...
