كدام سرو ز سنبل نهاده بند به پايت غم كه كرده خلل در خرام چابكت اى گل سياست كه ز اظهار عشق كرده خموشت اشارت كه سرت را فكنده پيش به مجلس سفارش كه تو را راز دار كرده بدين سان گهى به صفحه ى رو زلف مي نهى كه بپوشد گهى به سنبل مو دست ميكشى كه نگردد تو از كجا و گرفتن به كوى عشق كسى جا اگر نه جاذبه ى عاشقى بدى كه رساندى متاز كم ز نكويان سمند ناز كه هستىبه محتشم كه سگ توست راز خويش عيان كن به محتشم كه سگ توست راز خويش عيان كن
كه برده دل ز تو اى دلبران شهر فدايت ز رهگذر كه در پاخليده خارجفايت كه حرف مهر كسى سر نمي زند ز ادايت كه بسته راه نگه كردن حريف ربايت كه مهر حقه راست لعل روح فزايت شكسته رنگى رخسار آفتاب جلايت دليل عاشقى آشفتگى زلف دوتايت سگ تصرف آن دلبرم كه برده ز جايت عنان كشان ز ديار جفا به ملك وفايت تو از براى يكى زار و صد هزار برايتكه چون جريده به آن كو روى دود ز قفايت كه چون جريده به آن كو روى دود ز قفايت
لطفا منتظر باشید ...
