به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنايت ازين بهتر نمي دانم طريق مهربانى را توانم آن زمان در عشق لاف دردمندى زد خوش آن مردن كه بر بالين خويشت بينم و باشد چو روز مرگ دوزندم كفن بهر سبكبارى چو روى منكران عشق در محشر سيه گرددچه مردم كش نگاهست اين كه جان محتشم بادا چه مردم كش نگاهست اين كه جان محتشم بادا
به قربانت شوم جانا بميرم پيش بالايت كه ننشينم ز پا تا جان دهم از مهر در پايت كه از درمان گريزم تا بميرم در تمنايت اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشايت روان كن جانب من تارى از جعد سمن سايت نشان رو سفيديهاى ما بس داغ سودايتبلا گردان مژگان سياه و چشم شهلايت بلا گردان مژگان سياه و چشم شهلايت
لطفا منتظر باشید ...
