اى رخ تو شاه ملك دلبرى تا تو بر پشت زمين پيدا شدى با چنين صورت كه از معنى پر است ز آرزوى شيوه ى رفتار تو خسروان فرهادوارت عاشقند چشم تو از بردن دلهاى خلق دلبرى ختم است بر تو ز آنكه تو از ارهاى نشان و نام تو عشق تو ما را بخواهد كشت، آه در فراق تو غزلها گفته ام كاشكى از دل زبان بودى مرا با چنين عزت كه از حسن و جمال چون روا باشد كه سعدى گويدتسيف فرغانى همى گويد ترا سيف فرغانى همى گويد ترا
همچو شاهان كن رعيت پرورى شد ز شرم روى تو پنهان پرى سخت بي معنى بود صورت گرى خانه بر بامت كند كبك درى ز آنكه از شيرين بسى شيرين ترى شادمان همچون ز غارت لشكرى جان همى افزايى ار دل مي برى جان پذيرد موم از انگشترى عيد شد نزديك و قربان لاغرى بى شكر كردم بسى حلواگرى تا به يادت كردمى جان پرورى در مه و خور جز به خوارى ننگري، سرو بستانى تو يا مه يا پريهر كه هست از هر چه گويد برترى هر كه هست از هر چه گويد برترى
لطفا منتظر باشید ...
