كيست درين دور پير اهل معانى قربت معشوق از اهل عشق توان يافت گر تو چو شاهان برين بساط نشينى در نفسى هر چه آن تست ببازى نور امانت ز تو چنان بدرخشد خضر شوى در بقا و دانش و آنگاه علم تو آنجا رسد بدو كه چو حلاج همچو عروسان به چشم سر تو پيدا جسم تو ز آن سان سبك شود كه تو گويى فاتحه ى اين حدي دارد يك رنگ هر كه مرو را شناخت نيز نپرداخت گر خورد آب حيوة زنده نگرددمن نرسيدم بدين مقام كه گفتم من نرسيدم بدين مقام كه گفتم
آن كه به هم جمع كرد عشق و جوانى راه بود بى شك از صور به معانى نيست تو را خانه در حدود مكانى در ندبى ملك هر دو كون نمانى كتش برق از خلال ابر دخانى آب در اجزاى تو كند حيوانى گويى انا الحق و نام خويش ندانى رو بنمايند رازهاى نهانى برد بدن از جوار روح گرانى ست جهت را بنور سبع مانى از عمل جان به علمهاى زبانى دل كه ندارد بدو تعلق جانىگر برسى تو سلام من برسانى گر برسى تو سلام من برسانى
لطفا منتظر باشید ...
