دوست سلطان و دل ولايت اوست هر كه را دل به عشق اوست گرو پس نماند ز سابقان در راه عرش بر آستانش سر بنهد در دو عالم ز كس ندارد خوف چون ز غايات كون در گذرد منتها اوست طالب او را با خود از بهر او جهاد كند گو مكن وقف هيچ جا گر چه خود عبارت نمي توان كردن سيف فرغانى ار سخن شنود
سيف فرغانى ار سخن شنود
خرم آن دل كه در حمايت اوست از ازل تا ابد ولايت اوست هر كه را پيش رو هدايت اوست هر كه را تكيه بر عنايت اوست هر كه در مامن رعايت اوست اين قدم در رهش بدايت اوست مقبل آن كس كه او نهايت اوست اسدالله كه شير رايت اوست مصحف كون پر ز آيت اوست ز آنچه آن انتها و غايت اوست اندكى زين نمط كفايت اوست
اندكى زين نمط كفايت اوست