من ز عشق تو رستم از غم خويش در درون خراب من بنگر زير ابروت ماه رخسارت كاى تو در كار ديگران همه چشم بي من ار زنده اى به جان و به طبع ور سليمان ديو خود باشى همچو انگشت خود يدالله را شمع ارواح مرده را چو مسيح همت اندر طلب مقدم دار هر دم اندر سفر همى كن شاد گر دلى خسته يابى از غم عشق دوست را گرنه اى تو نامحرمسيف فرغانى اندرين پرده سيف فرغانى اندرين پرده
ور بميرم گرفته ام كم خويش لمن الملك بشنو از غم خويش بدر دارد هلال در خم خويش نيك بنگر به كار درهم خويش تا نميرى بدار ماتم خويش اى تو سلطان ملك عالم خويش، يابى اندر ميان خاتم خويش زنده مي كن چو آتش از دم خويش مي رو اندر پى مقدم خويش عالمى را به فر مقدم خويش رو از آن خسته جوى مرهم خويش سر عشقش مگو به محرم خويشهيچ ازين تيزتر مكن بم خويش هيچ ازين تيزتر مكن بم خويش
لطفا منتظر باشید ...
