تنى دارى بسان خرمن گل صبا از رشك اندام چو آبت چمن از خجلت روى چو ماهت گر از رويت بهار آگاه باشد به سيل تيره ابر نوبهارى غم تو در گريبان دل من منم ا زخوردن غمهاى تو شاد اگر از خاك كويت بو بگيرد چو در برگ از خزان زردى فزايد مها از سيف فرغانى ميازارگلت را همچو بلبل دوست دارست گلت را همچو بلبل دوست دارست
عرق از وى روان چون روغن گل فگنده آتش اندر خرمن گل شكسته چون بنفشه گردن گل پشيمان گردد از آوردن گل بريزد آب روى روشن گل چو خار آويخته در دامن گل چو زنبور عسل از خوردن گل قباى غنچه و پيراهن گل ز روح ناميه اندر تن گل نخواهد عندليب آزردن گلجعل باشد نه بلبل دشمن گل جعل باشد نه بلبل دشمن گل
لطفا منتظر باشید ...
