لطفا منتظر باشید ...
2 - خوراج
خوارج جمع خارجى به معناى خروج كننده و شورشى است. خارجى به دو معناى عام و خاص به كار مىرود. معناى عام آن بر كسى اطلاق مىشود كه عليه امام بر حق و مورد قبول مسلمانها شورش كند.(12) امام خوارج در معناى خاصر به كسانى گفته مىشود كه در جنگ صفين در اعتراض به حكميت، در مقابل امام على عليه السلام شورش كردند و با او جنگيدند و سپس كار خود را باآرايى مانند كافر بودن گناهكار و وجوب جنگ با كافر، توجيه كردند. وجوه ديگرى نيز براى وجه اطلاق «خوارج» بر گروه مذكور ذكر شده است.(13) به اين گروه مارقين نيز گفته مىشود كه اين واژه به معناى خوارج است. ظاهرا دليل اين نامگذارى حديثى از پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلّم است كه در آن، حضرت در مورد شخصى كه به نحوه تقسيم غنايم توسط پيامبر اعتراض كرده بود و كار پيامبر را غير عادلانه دانسته بود، فرمود: از نژاد اين مرد گروهى پديد مىآيد كه «يمرقون من الدين كما يمرق السهم من الرمية؛» از دين خارج مىشوند همان گونه كه تير از كمان خارج مىگردد»(14)
«خوارج» و «مارقين» القابى هستند كه مخالفان به آنها داده اند. خوارج خود را «شراة» كه جمع شارى به معناى فروشنده است مىخواندند و معتقد بودند كه جان خويش را براى خدا و آخرت مىفروشند و در اين مورد به آيات «و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله» (بقره:207) و «ان الله اشترى من المؤمنين اءنفسهم و اءموالهم باءن لهم الجنة» (توبه: 111) استدلال مىكردند. از ميان اين القاب خوارج تنها لقب «مارقين» را نمى پذيرند زيرا آنها خود را خارج از دين نمى دانند بلكه مخالفان خود را چنين مىپندارند.(15)
تاريخ پيدايش خوارج پيشتر ذكر گرديد. در اينجا ابتدا به عقايد مشترك خوارج و سپس به شاخه هاى فرعى آن مىپردازيم.
