لطفا منتظر باشید ...
چكيده
1. خوارج به معناى عام جمع خارجى به معناى شورشى است و معناى خاص به كسانى گفته مىشود كه در جنگ صفين در مقابل امام على عليه السلام شوريدند. به آنها مارقين هم گفته مىشود.
2. مهمترين اعتقاد خوارج اين است كه مرتكب كبيره را كافر مىدانستند. اين اعتقاد لوازم كلامى مهمى دارد.
3. خوراج فرقه اى متعددى دارند كه مهمترين آنها عبارت اند از:
الف) محكمة الاولى: كه همان شورشيان در مقابل امام على عليه السلام هستند. آنها به كافر بودن گناهكار قائل بودند.
ب) ازارقه: پيروان نافع بن ارزق است. آنا مخالف خود را مشرك و كافر مىدانستند، و كشتن آنها را مباح مىشمردند و خلود آنان در جهنم معتقد بودند.
ج) نجدات يا نجديه: پيروان نجدة بن عامر حنفى هستند. آنها جاهل به فروع دين را معذور مىدانند. به نظر آنها تنها گناهانى كه شخص بر آنها اصرار ورزد موجب كفر و شرك است.
د) صفريه: به پيروان زياد بن اصفر گفته مىشود. آنها كشتن اطفال و زنان مخالف خود را جايز نمى دانند. درباره كافر و مشرك بودن گناهكار چند نظريه ميان آنها پيدا شده است.
هـ) اباضيه: مؤسس اين فرقه عبدالله بن اباض است. آنها معتدل ترين فرقه خوارج و تنها فرقه اى هستند كه امروزه در برخى مناطق باقى مانده اند. آنها مرتكب كبيره را موحد دانسته، قتل او را روا نمى دانند و معتقدند كه كفر مرتكب كبيره كفر نعمت است نه كفر ملت و دين.
