فرقه هاى شيعه

طرح مساءله امامت و مهدويت محمد حنفيه توسط مختار، اگر صحت داشته باشد، ظاهرا ابزارى، هر چند ناپسند، براى جلب حمايت شيعيان بوده است. گذشته از اينكه كيسانيه فرقه اى انقراض يافته است و اهميت مذهبى چندانى ندارد. بنابراين اگر بخواهيم فرق و مذاهب مهم و موجود شيعه را مورد بحث قرار دهيم، بايد اماميه، زيديه و اسماعيليه مورد بحث قرار گيرد. در مورد كيسانيه به همان مقدار ذكر شده اكتفا مىكنيم و غلات را در فصلى جداگانه مطرح مىكنيم. از اين ميان اكثريت شيعه، گروهى هستند كه غير از امام على عليه السلام به ديگر امامان معصوم يعنى امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام و نه فرزند معصوم عليه السلام او نيز معتقدند. اينان «شيعه اثنى عشريه» يا «اماميه» ناميده مىشوند. هر چند امروزه در ميان ما وقتى كلمه «شيعه» ذكر مىشود، اماميه به ذهن خطور مىكند، اما تعريف اصطلاحى شيعه (گروهى كه به امامت بلافصل على عليه السلام از طريق نص معتقدند) شامل زيديه و اسماعيليه نيز مىشود. از اين رو در اين كتاب، همچون ساير كتابهاى اين رشته، منظور از شيعه همين اصطلاح عام است و در مورد شيعه دوازده امامى، اصطلاح «اماميه» به كار مىرود.