چكيده

2. اهل حديث همان شيوه فقهى را در عقايد هم به كار گرفتند و مخالف هر گونه بحث عقلى پيرامون احاديث اعتقادى بودند و در نتيجه علم كلام را از اساس انكار كردند. آراى احمد بن حنبل در اين زمينه بيش از ديگران در ميان اهل سنت تاءثير داشته است.

3. برخى از اعتقادات اهل حديث كه در اعتقادنامه احمد بن حنبل آمده بدين شرح است: (الف) ايمان، قول - عمل و نيت است و قابل ازدياد و نقصان است و در آن استثنا وجود دارد.

(ب) هر چه در جهان رخ مىدهد به قضا و قدر الهى است. انسان در هيچ فعلى از خود اختيارى ندارد.

(ج) جهاد، نماز جمعه و عيدين و حج، تنها همراه با امام پذيرفته است.

د) تكفير مسلمان به خاطر گناه جايز نيست.

ه‍) قرآن، كلام خداست و مخلوق نيست.