چكيده

2. ابن تيميه علاوه بر حمايت از روش و عقايد اهل حديث، عقايد جديدى مانند شرك دانستن زيارت قبور پيامبر صلّى الله عليه وآله و ائمه و رد فضايل اهل بيت، اضافه نمود.

3. بسيارى از بزرگان اهل سنت با ابن تيميه به مخالفت برخاستند و كتابهاى متعددى در رد او نوشته شد تا اينكه در قرن دوازدهم محمد بن عبدالوهاب ظهور كرد و حمايت جدى از ابن تيميه را آغاز نمود. و از آنجا كه امير آل سعود از او حمايت كرد، عبدالوهاب قدرتى يافت و با استفاده از قدرت به دست آمده به تبليغ آيين خود و قتل مخالفان پرداخت تا اينكه با تسلط آل سعود بر عربستان، وهابيت به عنوان مذهب رسمى عربستان اعلام شد.

4. از همان آغاز آيين وهابيت با مخالفت علماى اهل سنت و شيعه مواجه شد و كتابهايى بر عليه آن نوشته شد. از جمله كتابهاى اهل سنت در رد اين فرقه الصواعق الالهيه فى الرد على الوهابيه نوشته برادر محمد بن عبدالوهاب، و از جمله كتابهاى شيعه، از منهج الرشاد كاشف الغطاء مىتوان نام برد.

5. وهابيان همانند خوارج در تكفير مخالفان، بر اساس تلقى خاصشان از توحيد، بسيارى از آداب اسلامى را شرك و كفر مىدانند، از جمله توسل به اولياى الهى و طلب شفاعت از آنان، تبرك و استشفاء به آثار آنها، تعمير و زيارت قبور اولياى الهى و ساختن مسجد در كنار قبور.

6. دليلى كه محمد بن عبدالوهاب بر ادعاى خود اقامه مىكند اين است كه اخذ هر نوع واسطه اى ميان خدا و بنده به منزله پرستش اوست و مستلزم شرك خواهد بود، در حالى كه لازمه اين سخن آن است كه همه افراد حتى خود گوينده هم مشرك و كافر باشند زيرا هيچ كس به تنهايى و بدون كمك گرفتن از ديگران قادر به حيات نيست. علاوه بر اين توسل و طلب شفاعت در احاديث متعدد و صحيح در خود كتب اهل سنت آمده است. و اساسا خود خداوند به اين كار امر كرده است. بنابراين چنين اعمالى نه تنها شرك نيست بلكه عين عبادت خداست، چه اينكه مؤمنان، اولياى الهى را به عنوان مقربين درگاه حق در نزد حضرت حق واسط مغفرت قرار مىدهند.