بخش چهارم غُلات
غلو در لغت به معناى تجاوز كردن از حد و افراط كردن در چيزى است.(201) اما در علم مذاهب و فرق به گروههايى غالى گفته مىشود كه انسانى را به مرتبه خدايى يا فرد عادى رابه مقام پيامبرى رسانده باشند، گرچه غالبا درباره كسانى كه در خصوص امامان اهل بيت عليه السلام غلو كرده اند، اطلاق مىگردد.
از آنجا كه اكثر فرقه هاى غالى كه در كتابهاى ملل و نحل (202) منقرض گشته اند و بحث كردن از آنها ضرورتى ندارد، در اينجا تنها از فرقه هايى بحث خواهيم كرد كه هم اينك وجود خارجى دارند. اين فرقه ها عبارت اند از: دروزيه، اهل حق و نصيريه، شيخيه، بابيه و بهائيه. چنان كه خواهيم ديد، برخى از اين فرقه ها در باره اهل بيت عليه السلام و برخى درباره افراد ديگر غلو كرده اند. لازم به ذكر است كه برخى از طرفداران اين مذاهب، به گونه اى آراى مذهب خويش را تقرير مىكنند كه نمى توان آنها را غالى دانست. به دليل همين تقريرهاى مختلف، درباره غالى بودن اين گروهها اختلاف نظر وجود دارد. از اين ميان تنها فرقه ضاله بابيه و بهائيه صريحا غالى و خارج از اسلام شناخته مىشوند.