اصل اول) رضايت مردم - مردم سالاری دینی نسخه متنی

اصل اول) رضايت مردم

حکومت
اسلامي در بيان و عمل، چنان است که رضايت شهروندان را
جلب مي نمايد و همين رضايتمندي پشتيبان حکومت در مقابله با
مشکلات مي باشد. مردم در حکومت اسلامي، خود را ولي نعمت و
مملکت و حکومت را متعلق به خود مي دانند لذا تلاش نظام در
جهت تحقق آرمانها و شعارهاي بيان شده را مطابق با
خواست هاي خود يافته، از آن کمال رضايت را دارند:

«در
نظام اسلام، کشور متعلق به مردم، واصل، مردم
است».(15)

«رضايت مندي» در اين مقام، گسترة وسيعي را شامل
مي شود که بارزترين نمودهاي آن که در کلام رهبري بر آنها
تاکيد رفته است، عبارتند از:

1. خدمتگزاري به
مردم

نظام سياسي، موظف است به نيازهاي مشروع مردم
پاسخ گويد و کار در راه خدا و براي خدمت به مردم را
سرلوحه اعمال خود قرار دهد. اهميت «خدمتگزاري» تا بدانجاست
که مقام معظم رهبري از آن به مثابه «عبادت» ياد کرده که
حکومت با بسيج تمامي توانائيهايش در تحقق آن کوچکترين
کاهلي نبايد روا دارد:

«تکليف و وظيفه مسئولان در نظام
جمهوري اسلامي ايران، بکارگيري تمام توان براي خدمت به
مردم است».(16)

2. خلوص در خدمتگزاري
در نظام

اسلامي، کارگزاران، نه تنها مکلف به رفع نيازمنديهاي مردم
هستند، بلکه افزون بر آن موظفند اين کار را بدون هيچگونه
منتي به انجام رسانند. به عبارت ديگر، نظامي مبتني بر
مردم سالاري ديني است که در آن، رسيدگي به حوائج مردم
بدون منت، صورت پذيرد و چنانچه کارگزاران اسلامي در رسيدگي
به احوال مردم، رعايت اين اصل را ننمايند، اگر چه به
مشکلات مردم رسيدگي کرده اند، اما حقيقت مردم سالاري ديني
را درک ننموده اند.

«منت نگذاشتن به مردم در قبال
کارهاي انجام شده، مبالغه نکردن در گزارش عملکردها، پرهيز
از دادن وعده هاي بدون عمل، خودداري از خودمحوري و
خودخواهي در قبال مردم، و ندادن دستور و امر و نهي به مردم
به واسطه برخورداري از مقام و منصب، تلاش براي کسب رضايت
مردم و خودداري از کسب رضايت صاحبان قدرت و ثروت، از جمله
وظايف مهم مسئولان نظام اسلامي است».(17)

بنابراين
اولين اصلي که «مردم سالاري ديني» بر آن استوار است، کسب
رضايت مردم است و براي اين کار، نظام بايد بتواند خالصانه
به پي گيري امور مردم بپردازد و از اين طريق، تصويري زيبا
از نظامي خدمتگزار را به نمايش گذارد. رهبر انقلاب اين معنا
از خدمتگزاري را به مثابه يک اصل از «مردم سالاري ديني»
کراراء مورد توجه قرار دارد، در جائي به صراحت اظهار
داشته اند:

«در نظام مردم سالار ديني، رسيدگي به امور
مردم، تأمين رفاه و آسايش و حل مشکلات آنان،... يک اصل
مهم است».(18)

اهميت اين اصل تا بدانجاست که ايشان در
تقسيم بندي وجوه دوگانه «مردم سالاري ديني» به دو وجه
تأسيسي و تحليلي(19) خدمتگزاري را تجلي عيني و واقعي وجه
تحليلي دانسته و از آن به عنوان عاملي مهم در تقويت پيوند
بين ملت و دولت ياد کرده و حتي بر وجه تأسيسي، راجع
مي دانند:

«وجه ديگر نظام مردم سالاري ديني، وظايف جدي
مسئولان و دولتمردان در قبال مردم است. تبليغ و جنجال
براي گرفتن رأي از مردم و سپس به فراموشي سپردن آنان و
عدم پاسخگويي به مردم، با مردم سالاري ديني سازگار
نيست».(20)

چنان که از عبارت فوق برمي آيد، يک نظام
مردم سالار از ديدگاه اسلام، نظامي است که افزون بر اتکأ
بر آرأ عمومي نسبت به تعهداتش در قبال مردم، وفادار بوده و
به صرف «وعده دادن»، بسنده ننمايد. چنين خط مشي است که
رضايتمندي مردم را به ارمغان آورده و رضايت خالق را نيز
کسب مي نمايد. اجتماعي اين دو رضايتمندي (خالق و مخلوق)
است که جوهره منحصر بفرد مردم سالاري ديني را شکل
مي دهد:

«رضايت خداوند و مايه افتخار نظام جمهوري اسلامي،
کار براي خدمت به مردم است».(21)