معارف اسلامی جلد 2

بنابراين، در آن شورا نيز بحث فقط بر سر اين بوده است كه ذكر قيد «مطلقه» در متن قانون اساسى لازم است يا نه; ولى در اصل مبناى نظريه ولايت مطلقه، سخن مخالفى نبوده است.

حضرت آيت الله خامنه اى نيز در همان شورا توجه اعضا را به اهميت ولايت مطلقه جلب كرده، پيشنهاد خود را چنين مطرح مى كنند:

من به ياد همه دوستانى كه در جريان هاى اجرايى كشور بودند، مى آورم كه آن چيزى كه گره هاى كور اين نظام را در طول اين هشت سالى كه ماها مسؤول بوديم باز كرده همين ولايت مطلقه امر بوده و نه چيز ديگر. ... اگر مسأله ولايت مطلقه امر كه مبنا و قاعده اين نظام است، ذره اى خدشه دار شود، ما باز گره كور خواهيم داشت ... حالا در قانون اساسى بياوريم يا نه. من مى گويم ... حالا كه بحث شده ديگر نمى شود نياوريم ... آن جايى كه اين سيستم با ضرورت ها برخورد مى كند و كارايى ندارد، آن وقت ولايت مطلقه از بالاسر وارد مى شود، گره را باز مى كند. (1) سپس درباره اين كه قيد مطلقه را در كدام يك از اصول بياورند، بحث مى شود كه در نهايت به اتفاق آرا تصويب مى شود كه در اصل 57 قانون اساسى ذكر گردد. (2) بنابراين قانونگذار از روى دقت و با عنايت به معنا و مفهوم ولايت مطلقه و به قصد تفهيم اين نكته كه اختيارات رهبرى بيش از موارد مندرج در اصل 110 است، اين قيد را در اصل 57 مى گنجاند. از اين رو اصل 57 قانون اساسى، مفسر و روشنگر اصل 110 آن است.