معارف اسلامی جلد 2

ما تورات را، كه در آن رهنمود و روشنايى بود، نازل كرديم. پيامبرانى كه تسليم [ فرمان خدا ] بودند، به موجب آن براى يهود داورى مى كردند. (1) گروه سوم از فرستادگان الهى كسانى بودند كه در اصل فقط براى يك قوم يا ملّت خاصى پيام الهى را مى آوردند و خود نيز دعوى جهان شمولى نداشتند. (2) قرآن كريم درباره حضرت يونس(عليه السلام) مى فرمايد:

و او را به سوى يك صدهزار [ نفر از ساكنان نينوا ] يا بيشتر روانه كرديم. پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان كرديم. (3) افزون بر همه آنان، پيامبرانى نيز بودند كه رسالتى عظيم تر داشتند و همگانْ مخاطبِ پيام الهى آنان بودند. در انجيلِ مرقِس آمده است: «پس بديشان گفت در تمام عالم برويد و جميع خلايق را به انجيل موعظه كنيد.» (4) قرآن كريم نيز پيامبر اسلام را فرستاده خدا به سوى همگان مى داند:

بگو: «اى مردم! من پيامبر خدا به سوى همه شما هستم.» (5) بزرگ [ و خجسته ] است كسى كه بر بنده خود، فرقان را نازل فرمود تا براى جهانيان هشدارى باشد. (6) اما پيامبر بزرگ اسلام(صلى الله عليه وآله) ويژگى ديگرى نيز دارد: او خاتمِ پيامبران است و دين او آخرين برنامه سعادت.