حصر گرايى - معارف اسلامی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

معارف اسلامی - جلد 2

محمد سعیدی مهر، امیر دیوانی، علیرضا امینی، محسن جوادی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حصر گرايى

براساس اين ديدگاه در هر دوره اى فقط يك راه براى رستگارى وجود دارد. بنابراين ـ مثلا ـ كسانى كه در عصر ظهور حضرت عيسى(عليه السلام)بوده اند و پيام او را شنيدند، هرگز نمى توانستند به اين بهانه كه بر كيش يهودند و راه موسى(عليه السلام) را وسيله تقرّب به خداوند كرده اند، از تصديق رسالت حضرت عيسى(عليه السلام) سرباز زنند; چرا كه در چنين صورتى آنان جوهر دين را كه عبوديت خداوند است، نفى كرده و دعوت خداوند را كه از طريق عيسى(عليه السلام)صورت گرفته است، بى پاسخ گذاشته اند.

اصولا رسالت يك فرايند تكاملى بوده است و خداوند به اقتضاى رشد آگاهى و نيز ارتقاى سطح مسؤوليت پذيرى آدميان، هدايتِ درخور و مناسب را در اختيار آنان قرار مى داده است. اين سخن كه روند وحى و رسالت، مقوله اى تكاملى بوده و پيام الهى در هر مرحله زمانى كامل تر از مرحله پيشين بوده است، مورد تأييد و تأكيد انجيل و قرآن كريم است.

حضرت عيسى(عليه السلام) مى فرمايد:

گمان مبريد كه آمده ام تا تورات يا صحف انبيا را باطل سازم. نيامده ام تا باطل نمايم بلكه تا تمام كنم. (1) در قرآن كريم نيز درباره دين اسلام و رسالت حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) آمده است:

امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم، و راه اسلام را براى شما [ به عنوان ] آيينى برگزيدم. (2) پس وقتى خداوند به اقتضاى شناخت واقعيت انسان و هستى، پيام جديدى كه كامل تر از پيام قبلى است و متناسب با مخاطبان است مى فرستد، آيا ردّ و نفى آن، يا بى پاسخ گذاشتن دعوت الهى با روح رستگارى كه عبوديت و تسليم است سازگار است؟ اگر عيسى(عليه السلام) پيش از ظهور حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) به درستى مى فرمود كه تنها راه نزديك شدن به خداوند از طريق من است، با ظهور پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) نيز قرآن كريم انسان ها را دعوت مى كند تا مسير رستگارى را از رهگذر اسلام بپيمايند.

و اين است راه راست من. پس، از آن پيروى كنيد و از راه ها [ ى ديگر ] كه شما را از راه وى پراكنده مى سازد، پيروى نكنيد. (3) و نيز به صراحت اعلام مى دارد:

و هركه جز اسلام، دينى [ ديگر ] جويد، هرگز از وى پذيرفته نشود، و وى در آخرت از زيانكاران است. (4) نمى توان گفت «اسلام» در اين آيه، اشاره به تسليم شدن و عبوديت است; نه دين خاص. شهيد مطهرى دراين باره مى گويد:

اگر گفته شود كه مراد از اسلام، خصوص دين ما نيست، بلكه منظور تسليمِ خدا شدن است، پاسخ اين است كه البته اسلام همان تسليم است و دين اسلام همان دين تسليم است; ولى

1. انجيل متى ، باب 5، آيه 17.

2. سوره مائده، آيه 3.

3. سوره انعام، آيه 153.

4. سوره آل عمران، آيه 85.

/ 147