سیمای نماز نسخه متنی

تعاليم شعيب ضامن خير دنيا و آخرت مردم بود، ولى جامعه ى مدين در برابر شعيب و دلسوزيهاى او موضع سختى گرفتند و نخواستند هدايت حق را بپذيرند و دست از هوا و هوس و شهوت و دنياپرستى بردارند. و عجيب اينجاست كه تمام برنامه ها و تعاليم آن بزرگمرد الهى را نتيجه ى نماز شعيب مىدانستند وبه اين معنا علم داشتند كه نماز، باز دارنده ى نمازگزار از هر فحشا و منكرى است. آنان به شعيب گفتند:

* (قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلاتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَو أَن نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ إِنَّكَ لأنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ)(1).

(اى شعيب! ما در پرستش معبودهاى پدران خود ثابت قدميم و در برنامه هاى مالى خود آزاد، و از هر راهى كه بخواهيم ثروت به چنگ مىآوريم و به هر صورت كه اراده كنيم مىفروشيم).

اى شعيب! به نظر ما آنچه تو را تحريك كرده كه ما را از آيين نياكانمان برگردانى و مسير خريد و فروش ما را عوض كنى نماز توست. به راستى تعجب آور است كه با ما سر ستيزدارى در حالى كه ما تو را مرد بردبار و درستى مىدانيم.

آرى! نماز رشد دهنده و هدايتگر و بازدارنده ى از فحشا و منكرات و فساد بود، اما مردم شهوت پرست مدين نمى خواستند در چنين حصن حصينى داخل شوند و دايره ى حيات را با اين دژ محكم و حصار مستحكم از شرّ شياطين و خطرات مصون و محفوظ بدارند.

1 ـ هود (11): 87.