بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید صفحه‌ى 8 سوم: آن كه استفاده از نكات علميه منحصر به اهل علم و فضل است و دست عامّه از آن كوتاه است و ما را نظر به استفاده عموم بلكه عوامّ است. چهارم - و آن عمده است -: آن كه مقصود مهم از صدور اين احاديث شريفه و مقصد اسنى از بسط علوم الهيّه، افهام نكات علميّه و فلسفيّه و جهات تاريخيّه و ادبيّه نيست و نبوده، بلكه غايت القصواى آن سبكبار نمودن نفوس است از عالم مظلم طبيعت و توجّه دادن ارواح است به عالم غيب و منقطع نمودن طاير روح است از شاخسار درخت دنيا، كه اصل شجره خبيثه است، و پرواز دادن آن است به سوى فضاى عالم قدس و محفل انس، كه روح شجره طيّبه است. و اين حاصل نيايد مگر از تصفيه عقول و تزكيه نفوس و اصلاح احوال و تخليص اعمال. چنانچه رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در حديث شريف كافى، كه علم را منحصر فرمود به سه چيز، تعبير از قسم اوّل، كه علم عقايد است، به «آيه و نشانه محكمه» فرمود و اين بدين نكته است كه حتّى علوم عقايد نيز بايد آيت الهيّه باشد و منظور و مقصود از آن، طلب حق و جستجوى محبوب مطلق باشد، كه اگر متكلّمى فرضا يا حكيمى نقد عمر خود را صرف در شعب متشتّته و فنون متكثره علم كلام و حكمت كند، و علم آيت الهى و آلت حق جوئى و حق خواهى نباشد، خود آن علم حجاب، بلكه حجاب اكبر شود، و علمش علم الهى، و حكمتش حكمت الهيه نخواهد بود. بلكه پس از بحث بسيار و قال و قيل بىشمار، قلب را به عالم طبيعت كثرت، اعتناء افزون شود و روح را به شاخسار
لطفا منتظر باشید ...
