پيروان مكتب خلفا - بويژه سلفيان و وهابى ها - بر اثر اعتماد به روايات گذشته كه از كتب آنها آورديم، چنين پنداشته اند كه خداوند جسمى مادى است - معاذ الله - و بر روى عرش و كرسى قرار گرفته است. همچنان كه پنداشته اند خداوند از جايى به جاى ديگر منتقل مىگردد.بويژه با اعتماد به روايات ابوهريره كه به اشكال مختلف چنين تصوير مىكند كه خداوند پس از گذشت اندكى از شب يا در ثلث آخر شب، از مكانى به آسمان اول فرود مىآيد و دستانش را مىگشايد و بندگانش را مويد خطاب قرار مىدهد و... و يا در روز عرفه فرود مىآيد و...برخى از دانشمندان مانند ابن خزيمه به اين روايت ابوهريره كه گويد: فرشتگان نماز نمازگزاران را به سوى خدا بالا مىبرند استدلال كرده كه خداوند در آسمان مكان مخصوص دارد.همچنان كه اين گونه روايات منقول از ابوهريره سبب آن شده تا دانشمندان مكتب خلفا عبارات قرآن كريم مانند: و جاء ربك و ياتيهم الله و... را بگونه اى تفسير و تاويل كنند كه گويا خداوند متعال را نيز آمد و شد باشد.اما در مكتب اهل البيت عليهم السلام ديديم كه امام رضا (عليه السلام)آيه وجاء ربك را چنين تفسير كردند كه و جاء امر ربك يعنى حكم پروردگارت.و ديديم كه حديث فرود آمدن خدا به آسمان دنيا را تكذيب كردند و آن را تحريف شده دانستند.و ديديم كه وقتى راوى از امام هفتم (عليه السلام)مى پرسد: اگر خدا را مكان نباشد، چرا پيامبرش را به سوى سدره المنتهى بالا برد؟ جواب مىشنود كه:خداوند پيامبرش را به آسمان برد تا فرشتگانش را با رسولش شرافت و كرامت بخشد و او نيز، عظمت آفرينش و آفريننده را دريابد و آن را براى زمينيان بازگو نمايد.و امام زين العابدين (عليه السلام)در پاسخ سوال فرزندش زيد كه پرسيد: معناى سخن موسى به پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله چيست كه گفت: به سوى پروردگارت بازگرد و درخواست تخفيف كن فرمود: اين سخن هم رديف سخن موسى در مناجاتش با خداست كه گفت: به سوى شتافتم تا خشنود گردى و اينكه، كعبه خانه خداست، و مساجد خانه هاى خدايند، و هر كس قصد رفتن به سوى خانه خدا كند همانند آن است كه قصد رفتن به سوى خدا كرده است. همچنين است حال نمازگزار و دعا كننده در روز عرفه كه تا وقتى در حال نماز و دعاست روبروى خداوند ايستاده است.و امام صادق (عليه السلام)در يك بيان كلى مىفرمايد: خداوند متعال با زمان و مكان و حركت و سكون توصيف نگردد كه او خود آفريننده زمان و مكان و حركت و سكون است.
لطفا منتظر باشید ...
