لطفا منتظر باشید ...
خطبه 077-نيايش
(و من كلمات كان يدعوا بها) اين از جمله كلمات آن حضرت است- عليه الصلوه و السلام- كه مى خواند به آن خداى را در مناجات.
(اللهم اغفر لى) بار خدايا بيامرز از براى من.
(ما انت اعلم به منى) آن چيزى را كه تو داناترى از من.
(فان عدت) پس اگر من بازگردم به منهيات.
(فعدلى بالمغفره) پس تو بازگرد از براى من به آمرزيدن سيئات.
(اللهم اغفر لى) خدايا بيامرز از براى من.
(ما وايت به من نفسى) آنچه وعده كرده ام از نفس خود كه بكنم آن را از براى تو.
(و لم تجد له وفاء عندى) و نيافتى مر او را وفاى به آن نزد من.
(اللهم اغفر لى) بار خدايا بيامرز از براى من.
(ما تقربت به اليك) آن چيزى را كه نزديكى جسته ام به آن به سوى تو از اعمال صالحه.
(ثم خالفه قلبى) پس مخالفت كرده آن را دل من به قصد غير آن از افعال سيئه مثل ريا و سمعه.
(اللهم اغفر لى) بار خدايا بيامرز از براى من.
(و مزات الالحاظ) اشارتهاى گوشه هاى چشم به بديها.
مانند اشاره كردن به غير تا ظلم كند و به غيبت مومنى لب گشايد.
(و سقطات الالفاظ) و بيهوده هاى گفتارها.
(و شهوات الجنان) و آرزوهاى دل.
(و هفوات اللسان) و لغزشهاى زبان از حق به امر باطل.
مخفى نيست كه آن حضرت معصوم بود
ه از جميع معاصى و اصلا قصد اينها به خاطر خطير او نگذشته.
بلكه غرض از اين دعا تعليم كيفيت استغفار عباد است يا آنكه بر سبيل هضم نفس و تواضع در مقام تضرع و تخشع برآمده، اين دعا را بر لسان مبارك جارى ساخته يا آنكه تنبيه باشد بر آنكه ترك اولى گناه است نسبت به معصومان، اگر چه در امور مباحه باشد.
