خطبه 106-در يكى از ايام صفين - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 106-در يكى از ايام صفين

از جمله خطب آن حضرت است كه فرموده: (فى بعض ايام صفين) در بعضى از روزهاى صفين در مذمت عساكر خود به واسطه عدم استقامت ايشان در معركه محاربه.

(و قد رايت جولتكم) و به تحقيق ديدم جولان كردن شما از (و انحيازكم عن صفوت كم) و به گشتن شما از صفهاى خود را.

(تحوزكم) جمع مى كردند و مى راندند شما را (الجفات الطغام) جفاكنندگانى كه اراذل مردمانند (و اعراب اهل الشام) و عربهاى باديه نشين اهل شام كه ادانى آدميانند (و انتم لهاميم العرب) و حال آنكه شما جوانمردان عربيد (و يافيخ الشرف) و بلنديهاى دماغ شرف و ادب (و الانف المقدم) و بينى پيش داشته شده (و السنام الاعظم) و كوهان بزرگتر استعاره فرموده ايشان را از براى اصحاب خود، زيرا كه سادات عرب و مقدم و بزرگ ايشان بودند.

(و لقد شفى) و به تحقيق كه شفا مى يابد (و حاوح صدرى) آوازهاى سينه من كه به واسطه تالم از من صدور مى يابد.

(ان رايتكم) از آنكه ببينم شما را (باخره) در آخر كار (تحوزونهم) كه جمع كنيد و برانيد ايشان را از مواضع خود (كما حازوكم) همچنانكه راندند ايشان شما را از اماكن خود (و تزيلونهم) و زايل گردانيد ايشان را (عن مواقفهم) از محلهاى ايشان به قتال (كما ازالوكم) ه
مچنانكه دور كردند شما را از مواضع جدال (حسا بالنصال) از روى قطع كردن و بريدن ايشان را به شمشيرها (و شجرا بالرماح) و طعن كردن و زدن به نيزه هاى چالاك (تركب اولاهم اخريهم) كه بر هم نشينند پيشينيان ايشان بر پسينيان.

(كالابل الهيم المطروده) همچو شتران تشنه رانده شده (ترمى عن حياظها) كه انداخته شوند از حوضهاى خود (و تذاد عن مواردها) و دور كرده شوند به شتاب از مواضع ورود بر آب