خطبه 204-آفريدگار بى همتا
مدار اين خطبه، بر ذكر صفات حال حضرت عزت است و نعوت كمال حضرت رسالت: (الحمدالله) شكر و سپاس و ستايش بى قياس، مر خداى را است (العلى عن شبه المخلوقين) كه بلند است از مانند بودن او به آفريده شدگان (الغالب لمقال الواصفين) برتر است مر گفتار وصف كنندگان (الظاهر بعجائب تدبيره) آشكار است به واسطه تدبيرات عجيبه و صنايع غريبه خود (للناظرين) براى نظر كنندگان (الباطن بجلال عزته) نهان است به سبب بزرگى عزت و ارجمندى خود (عن فكر المتوهمين) از انديشه گمان برندگان (العالم بلا اكتساب) دانا است بى كسب كردن دانش (و لا ازدياد) و بى زياده كردن بينش (و لا علم مستفاد) و بى دانش فايده گرفته از ديگران، بلكه عالم بالذات است و داناى آشكارا و نهان (المقدر لجميع الامور) اندازه كننده و ايجاد نماينده همه كارها (بلا رويه) بى انديشه كردن در آن (و لا ضمير) و بى چيزى كه در خاطر گيرد، از اراده و عزم بر آن (الذى لا تفشاه الظلم) آن خداوندى كه نمى پوشاند او را تاريكى ها (و لا يستضى ء بالانوار) و روشنى نمى جويد به نورها (و لا يرهقه ليل) و درنمى يابد او را هيچ شب (و لا يجرى عليه نهار) و جارى نمى شود بر او روز (ليس ادراكهبالابصار) نيست دريافتن او به ديده ها (و لا علمه بالاخبار) و نيست دانستن او به خبرها.چه منزه است از اينها، چنانچه مخفى نيست بر اولى النهى
درباره پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله (منها فى ذكر النبى صلى الله عليه و اله) بعضى ديگر از اين خطبه، در صفت پيغمبر است صلى الله عليه و آله (ارسله) بفرستاد حضرت احديت پيغمبر خود را (بالضياء) با روشنايى نبوت (و قدمه) و مقدم داشت او را به حسب رتبت (فى الاصطفاء) در برگزيدن او به رسالت (فرتق به) پس به هم بست به وجود با جود او (المفاتق) كارهاى گشاده پراكنده عالم را، و نظام داد به او امور متفرقه بنى آدم را (و ساور به) و غلبگى جست براى جنگ، به واسطه او (المغالب) بر غلبه جوينده (و ذلل به) و رام كرد به او (الصعوبه) دشوارى طريق هدايت را، كه سانح شده بود از اهل شرك و جهالت (و سهل به) و آسان كرد به او (الحزونه) درشتى احوال را (حتى سرح الضلال) تا آنكه رها كرد گمراهى را (عن يمين و شمال) از جانب راست و چپ به بركت حضرت رسالت و طرح نمود رذيلت تفريط و افراط را از قواى نفوس عاقله