خطبه 216-نيايش به خدا - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 216-نيايش به خدا

و از جمله دعاى آن حضرت است عليه اسلام: (اللهم صن وجهى باليسار) بار خدايا نگاه دار آب رخسار مرا به توانگرى و عدم احتياج به غير (و لا تبذل جاهى) و مده منصب مطلوب مرا كه اعانت است بر طاعت و دفع رذيلت مهانت (بالاقتار) به درويشى و احتياج (فاسترزق) پس اگر مرا نگه ندارى از احتياج و بذل كنى مطلوب مرا، طلب رزق كنم (طالبى رزقك) از جويندگان روزى تو (و استعطف) و مهربانى خواهم (شرار خلق) از بدان آفريده هاى تو (و ابتلى) و مبتلا شوم (بحمد من اعطانى) به ستايش كسى كه داده باشد به من عطا را (و افتتن) و در فتنه افتم (بذم من منعنى) به مذمت كسى كه باز داشته باشد از من جود و عطاء را (و انت من وراء ذلك كله) و حال آنكه تو، از پس آن همه (ولى العطاء) صاحب عطا و بخششى (و المنع) و بازدارنده اى بندگان را از آنچه قبض و بسط دريد قدرت تو است (انك على كل شى ء قدير) و به درستى كه تو بر هر چيزى از عطا و منع توانايى.