(لعبد الله بن عباس) اين وصيت نامه آن حضرت است كه فرمود مر عبدالله بن عباس را (عند استخلافه اياه على البصره) هنگام خليفه ساختن آن حضرت او را بر بصره (سع الناس بوجهك) گشاده باش با مردمان به روى خود اين كنايت است به طلاقت وجه و خنده روئى (و مجلسك) ديگر گشاده باش به مجلس خود و اين اشارت است از فروتنى و خوشخوئى (و حكمك) و وسيع باش به حكم خود و اين ايماء است به عدل و راستى (و اياك و الغضب) و بر حذر باش از غضب كردن بر مردمان (فانه) پس به درستى كه غضب نمودن (طيره) فال بد گرفتن است يعنى شامت است (من الشيطان) از جانب ديو سركش (و اعلم ان ما قربك من الله) و بدانكه آنچه نزديك گرداند تو را به حضرت آفريدگار (و يباعدك من النار) و دور گرداند تو را از آتش دارالقرار (و ما باعدك من الله) و آنچه دور گرداند تو را از رحمت كردگار (يقربك من النار) نزديك گرداند تو را از آتش روز شمار
لطفا منتظر باشید ...
