لطفا منتظر باشید ...
حکمت 005
كلمه شانزدهم: (و صدر العاقل صندوق سره) سينه خردمند، صندوق سر او و مخزن سخن پوشيده او است كه نگه مى دارد از اغيار كلمه هفدهم اين است: (البشاشه حباله الموده) گشاده رويى در روى مردمان و خوشخويى با ايشان، دام دوستى است يعنى همچنان كه حبال سبب اخذ صيد است بشاشت نيز علت ادخال مردمان است در دام مودت شعر: به شيرين زبانى و لطف خوشى توانى كه پيلى به مويى كشى كلمه هجدهم اين است كه: (الاحتمال قبر العيوب) برداشتن شدايد و مكاره، گور عيبها و پوشاننده عارها است يعنى همچنانكه قبر، ستر جيفه مى كند همچنين محتمل شدايد شدن و ثبات ورزيدن در مكاره، عيوب را مستور مى سازد.زيرا كه مردمان به واسطه آن صفت پسنديده، عيب او را مذكور نمى سازند بلكه دايم به مدح او لب مى گشايد و نيز هرگاه مردمان، كظم غيظ را شعار خود ساخته متحمل شدايد و مكاره شوند كه از ممر غير به ايشان رسيده باشد صلح و صفا در ميان هم پيدا شود و هيچكدام به عيب يكديگر مشغول نشوند.كما قال السيد: (و روى عنه انه عليه السلام قال) و روايت كرده اند كه اميرالمومنين صلوات الله عليه فرموده (فى العباره عن هذا المعنى ايضا) در بيان كردن از همين معنى.يعنى اين كلمه را كه (المسالمه خبث العيوب) مصالحه كردن، نهان كردن عيبها است.يعنى هرگاه كه واقع شود مصالحه ميان مردمان، عيب هاى ايشان مستور مى ماند و هيچ كس به عيب ايشان نمى پردازد.
