حکمت 011 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 011

(و قال عليه السلام: اعجزالناس من عجز عن اكتساب الاخوان) عاجزترين مردمان، كسى است كه عاجز باشد از دل بدست آوردن برادران و حسن معاشرت با ايشان و مدارا نمودن و مواسات كار فرمودن با خويشان و بيگانگان، زيرا كه اكتساب اخوان، مفتقر است به كرم اخلاق و حسن سيرت با ايشان و آن از امور طبيعيه است كه آسان است بر ايشان، پس عاجز از آن اكتساب، اعجز مردمان باشد (و اعجز منه) و عاجزتر از اين كس (من ضيع من ظفر به منهم) شخصى است كه ضايع كرد و فرو گذاشت كسى را كه فيروزى يافت به او و او را مصاحب خود گرفت از برادران زيرا كه نگه داشتن ياران، آسان تر است از كلفت تحصيل ايشان.

پس سبب حفظ ايشان كه آن ظفر است به ايشان اسهل باشد، و مضيع ايشان اعجز

حکمت 012

(و قال عليه السلام فى الذين اعتزلوا القتال معه:) فرموده است آن حضرت عليه السلام در شان كسانى كه گوشه گرفتند از كارزار نمودن به مصاحبت و موافقت او (خذلوا الحق) فرو گذاشتند راه حق را و تكاسل ورزيدند در آن (و لم ينصروا الباطل) و يارى ندادند كار باطل و ناحق را چون محمد بن سلمه و اسامه بن زيد و سعد بن ابى وقاص و عبدالله بن عمر و ابوموسى اشعرى و احنف بن قيس كه رخصت حاصل كردند از آن زبده اشخاص كه با آن حضرت به كارزار مشغول نشوند و مقرر است كه اگر نصرت حق مى كردند چون مالك اشتر و ديگران، فيروز مى بودند در هر دو جهان.

اين كلام اشارت است به توسط ايشان در ضلالت، گوييا آن حضرت در حق ايشان فرموده كه ايشان اگرچه فرو گذاشتند حق را و مدد ما ندادند در آن اما يارى ندادند امر باطل را و مدد خصمان ما ندادند در آن