از جمله كلام آن حضرت است كه فرموده: (لما اشير اليه) در وقتى كه اشار كرده شد به او.(بان لا يتبع طلحه و الزبير) به آن كه نرود در پى طلحه و زبير كه نقض بيعت نموده بودند و گريختند.گويند كه آن كس امام حسن عليه السلام بود، از پدر بزرگوار التماس نمود كه در پى طلحه و زبير نرود.(و لا يرصد لهما القتال) و مهيا نسازد از براى ايشان مقاتله و محاربه را و متصدى حرب ايشان نشود، آن حضرت فرمود كه: (و الله لا اكون كالضبع) يعنى به خدا سوگند كه من نيستم همچو كفتار.(تنام على طول اللدم) كه بخوابد بر درازى مدت زدن دست خود را بر سنگ كه آن از جمله حيل او است يعنى غافل شود از بسيارى مكر او.(حتى يصل اليها طالبها) تا آن كه برسد به او طلب كننده او.(و يختلها) و فريب دهد او را.(راصدها) انتظاركشنده و چشم دارنده او.گويند كه اصطياد كفتار بر اين وجه است كه سنگى كه بر در سوراخ او مى نهند و به نرمى و آهستگى دست بر او مى زنند، او مى پندارد كه صيد او است، پس بيرون مى آيد و گرفتار مى شود، حضرت مى فرمايد كه: من مانند اين حيوان نيستم تا در خانه خود بنشيند و او را به حيله صيد كنند.(و لكنى اضرب) و لكن من مى زنم به قوت و توفيق الهى.(بالمقبل الى الحق) به موافقت كسى كه رو به حق نهاده.(المدبر عنه) كسى را كه پشت گردانيده از حق.(و بالسامع المطيع و به يارى شونده فرماندار.(العاصى المريب) گنهكار شك آرنده را.(ابدا) در جميع حالات و در همه اوقات يعنى لا يزال با انصار و اعوان خود بر حرب مخالفت اقدام مى نمايم.(حتى ياتى على يومى) تا آن كه بيايد روز اجل من.(فو الله) پس به خدا سوگند كه: (ما زلت مدفوعا عن حقى) هميشه دفع كرده شده ام از حق خود و مرا منع نموده اند از آن (مستاثرا على) و دائم تنها ايستاده ام بر كار خود و هيچ ناصر و معين براى من نبوده (منذ قبض الله) از آن زمان كه قبض نمود و فراگرفت حق تعالى.(نبيه صلى الله عليه و آله) روح پيغمبر خود را.(حتى يوم الناس هذا) تا روز مردمان اين روزگار يعنى تا زمان حال از زمان رحلت حضرت رسالت مدفوع بوده ام در گوشه خانه خود و امروز كه اعوان و انصار بسيارند چگونه ترويج دين نبوى صلى الله عليه و آله نكنم و به چه صورت بر حرب خارجيان ستمكار و معاندان تبه روزگار اقدام ننمايم.
لطفا منتظر باشید ...
