حکمت 113 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 113

(و قال عليه السلام: هلك فى رجلان) حضرت فرمود كه هلاك شد در شان من دو مرد (محب غال) دوستى كه غلو كننده باشد در محبت من به حيثيتى كه اعتقاد الوهيت يا نبوت كند در حق من (و مبغض غال) و دشمنى كه مبالغه كننده باشد در دشمنى من و تخم بغض و عداوت را در دل شوم خود كاشته چه غلو نمودن در محبت و بغض، طرفين افراط و تفريط محبت وسطى هستند و مستلزم نفاق و كفر و سبب هلاكت در آخرت

حکمت 114

(و قال عليه السلام: اضاعه الفرصه غصه) ضايع كردن فرصت در غير طاعت خداى تعالى موجب اندوه است در آخرت

حکمت 115

(و قال عليه السلام: مثل الدنيا كمثل الحيه) مثل دنياى غدار، همچو مثل مار است (لين مسها) كه نرم است مس كردن و سودن آن از بيرون (و السم النافع) و زهر كارگر است (فى جوفها) در اندرون آن (يهوى اليها) ميل مى كند به سوى آنچه ظاهر است از آن از لينت و لذت آن (الغر الجاهل) فريفته شده نادان (و يحذرها) و حذر مى نمايد از آن (ذو اللب العاقل) خداوند خرد و مرد پردان به معرفت باطن آن خلاصه كلام در وجه تمثيل و تشبيه آن است كه لذت دنيا و طيب آن مانند جلد حيه است كه لين است و متزين و آنچه حاصل مى شود از لذات آن كه آن هيات رديه متمكنه است در جوهر نفس كه به سبب آن حاصل مى شود تعذيب در آخرت مانند سم حيه كه سبب الم است و عقوبت و از اينجا است كه گفته اند: جهان چون مار و افعى پيچ پيچ است همان بهتر كه در دست تو هيچ است