لطفا منتظر باشید ...
حکمت 124
(و قال عليه السلام: عظم الخالق عندك) بزرگى آفريدگار نزد تو (يصغر المخلوق فى عينك) خرد مى گرداند مخلوق را در ديده تو و مى اندازد آن را از نظر اعتبار در بعضى نسخ (عظم) به صيغه امر است از باب تفعيل و (يصغر) مجزوم به جواب امر.
يعنى بزرگ گردان خالق را در نظر اعتبار خود تا كوچك گرداند خالق، مخلوق را در چشم تو.
گويند كه دنيا لقمه اى است نزد اهل بصيرت، و شيطان كلبى است عقور و با مضرت.
پس هركه انداخت اين لقمه را به سوى آن سگ به جهت دفع ضرر او از خود چگونه ملتفت شود به سوى آن لقمه و به نظر اعتبار در او نگرد.
آورده اند كه: بعضى از زهاد را گفتند كه فلانى، زاهد است.
گفت در چه چيز؟ گفتند در دنيا.
گفت دنيا نزد حق تعالى به قدر پر پشه اى نيست پس چگونه اعتبار توان كرد زهد را در او و حال آنكه زهد در شى ء موجود مى باشد و دنيا نزد من لا شى ء است.
و شبهه اى نيست كه عدم اعتبار دنيا در نظر او به اين مرتبه به جهت تعظيم و توقير او بوده مر خالق خود را.
