حکمت 131 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 131

(و قال عليه اسلام: الصلوه قربان كل شى ء) نماز آن چيزى است كه به آن تقرب و نزديكى جويد به رحمت خدا هر پرهيزگارى را (و الحج جهاد كل ضعيف) و حج گزاردن، غزا كردن هر ضعيف است زيرا كه ضعيف به جهت جبن و ضعف قلب قادر نيست به جهاد، پس حج از لوازم او است كه مرتكب شدن به اعمال شاقه، جهاد او باشد و اگر نه جهاد نمودن با كفار، اعظم اركان اسلام است.

(و لكل شى ء زكوه) و هرچيزى را زكاتى است (و زكوه البدن الصوم) و زكات بدن، روزه داشتن است زيرا كه اگر چه قوت بدنيه به سبب روزه كم مى شود به حسب صورت لكن مى افزايد به سبب حقيقت كه آن قطع قوت شهوانى است و غلبه قواى روحانى و پاك شدن نفس از كدورات شيطانى، همچنانكه مال كه به سبب زكات ظاهرا نقصان مى پذيرد باطنا نمو پيدا مى كند (و جهاد المرئه حسن التبعل) و غزاى زن نيكويى معاشرت است با شوهر زيرا كه لازم او مجاهده نمودن است با نفس نافرمان و مقهور ساختن و منقاد گردانيدن آن در اطاعت شوهر

حکمت 132

(و قال عليه اسلام: استنزلوا الرزق بالصدقه) طلب كنيد فرود آمدن روزى را يعنى مستعد شويد از براى نزول روزى به صدقه دادن (و من ايقن بالخلف) و كسى كه يقين كرد به عوض باز دادن (جاد بالعطيه) جوانمردى كرد به عطا دادن زيرا كه مى دانيد يقينا كه بدل اين عطايا به او مى رسد در دنيا و عقبى

حکمت 133

(و قال عليه اسلام: تنزل المعونه على قدر المونه) فرود مى آيد معونت و يارى بر قدر مايحتاج يعنى حضرت عزت مى فرستد روزى را به قدر حاجت از جهت تكفل او سبحانه به ارزاق بندگان با امداد لطف و افضال ذوالجلال مى رسد به عبد به قدر ربط او به وى