(و قال عليه السلام: بكل امرى ء) هر مردى را از مردمان در آن جهان (عاقبه حلوه) عاقبتى است شيرين كه دخول است در خلد برين (او مره) يا عاقبتى است تلخ كه آن داخل شدن است در دوزخ كه: (فريق فى الجنه و فريق فى السعير)
حکمت 144
(و قال عليه السلام: لكل مقبل ادبار) و فرمود آن حضرت: و مر هر رونهاده را پشت دادنى است (و ما ادبر) و آنچه پشت داد و برگشت (كان لم يكن) گوييا هرگز نبوده پس عاقل بايد كه در حين اقبال لذات دنيا مغرور نشود و در حين اقبال شدايد آن، مغموم و مهموم نگردد بلكه آن را در معرض تهوين و تسهيل پندارد زيرا كه آن را به شبى برند و اين را به دمى.اين فقره در باب تزهيد است از دنيا و ترغيب است به عقبى و توجيه است به حضرت مولى.
حکمت 145
(و قال عليه السلام: لا يعدم الصبور الظفر) معدوم نمى سازد (بلكه هميشه مى بايد) صبركننده فيروزى را به مطلوب مقدور (و ان طال به الزمان) و اگر چه دراز باشد به او زمان سنين و شهور گرت چو نوح نبى هست در غم طوفان بلا بگردد و گاه هزار ساله برآيد و مقرر است كه هر كه در تيرباران حوادث سپر صبر در رو كشيد البته خدنگ اميدش به هدف مراد مى رسد و اگر چه روزگار متمادى شود.زيرا كه صبر مفتاح است و در خانه راحت جز بدين كليد گشوده نگردد.شعر: كليد در گنج مقصود صبر است در بسته آن كس كه بگشود صبر است
لطفا منتظر باشید ...
