لطفا منتظر باشید ...
حکمت 212
(و قال عليه السلام: بئس الزاد الى المعاد العدوان على العباد) بد توشه اى است براى سفر آخرت، ستم كردن بر بندگان حضرت عزت الم تعلم بان الظلم عار جزاء الظلم عند الله نار
حکمت 213
(و قال عليه السلام: من اشرف افعال الكريم غفلته عما يعلم) از شريفترين كارهاى كريم، غفلت و بى خبرى او است.
يعنى تغافل ورزيدن و خود را غافل نمودن از آنچه داند از قبائح مردم.
حکمت 214
(و قال عليه السلام: من كساه الحياء ثوبه) هر كه بپوشاند حياء جامه خود را به او (لم يرى الناس عيبه) نبينند مردمان عيب و عار او را و نباشد او را عيبى كه ديده شود يا اگر باشد مستور شود در نظر مردمان به واسطه آن صفت پسنديده و خلق حميده.
