حکمت 228 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 228

(و قال عليه السلام: والله) و فرمود آن حضرت عليه السلام قسم به معبود يكتا (لدنياكم هذه) هر آينه اين دنياى شما (اهون فى عينى) خوارتر است در هر دو چشم من (من عراق خنزير) از استخوان هاى بى گوشت خوك كه باشد (فى يد مجذوم) در دست صاحب جذام و جذام، فساد شكل است كه عارض مى شود به سبب خلط محترق خبيث متعفن كه منتشر شده باشد در جرم بدن.

و اين خلط هرگاه كه بسيار شد مورم اعضا است اولا و ثانيا مقرح آن و اين مرض خبيث عسرالعلاج است و شبهه اى نيست كه هيچ چيز اخبث از عظم خنزير نيست كه در يد مجذوم مستحل خنزير باشد.

پس كلام حضرت اشاره باشد به نهايت خساست دنيا و تنفير مردمان از آن

حکمت 229

(و قال عليه السلام: قوما عبدوا الله رغبه) به درستى كه گروهى پرستيدند خدا را، به جهت رغبت ثواب (فتلك عباده التجار) پس اين عبادت تاجران است كه خواهان عوض هستند در آن اكتساب (و ان قوما عبدوا الله رهبه) و به درستى كه قومى عبادت خدا كردند از جهت ترس خدا و خشيت از عقاب (فتلك عباده العبيد) پس آن عبادت بندگان است كه غالب است در ايشان ترس از ايلام و عذاب (و ان قوما عبدوا الله شكرا) و به درستى كه طايفه اى پرستش نمودند خدا را به واسطه شكر نعمت (فتلك عباده الاحرار) پس آن عبادت آزادگان است از رقيت رغبت و رهبت و خاصانند براى حضرت عزت

حکمت 230

(و قال عليه السلام: المراه شر كلها) زن بد است همه موضوع او (و شر ما فيها) و بدتر از آنچه در او است (انه لابد منها) آن است كه هيچ چاره اى نيست از او اما شريت او از جهت آن است كه مدار او بر مونت است و مشقت و اين شر عاجل است، و بر التذاذ و شهوت و دور ماندن از طاعت حضرت عزت و اين مستلزم شر آجل است.

و اما مزيت او از روى احتياج به او به واسطه آن است كه آن سبب شرور است و سبب، اقوى مى باشد از مسبب.