لطفا منتظر باشید ...
حکمت 231
(و قال عليه السلام: من اطاع التوانى) هر كه فرمان برد سستى كردن را در امور (ضيع الحقوق) ضايع سازد حق هاى الهى را به مرتبه اى كه اتيان به مطاوعت نتواند نمود.
(و قال عليه السلام: و من اطاع الواشى) و كسى كه فرمان برد سخن چين و غماز را (ضيع الصديق) ضايع گرداند دوست باوثوق را به مثابه اى كه هرگز ا از او خشنود نشود
حکمت 232
(و قال عليه السلام: الحجر الغصب فى الدار) سنگ مغصوب در سراى (رهن على خرابها) در گرو است بر خرابى و خراب شدن آن سرا به نوائب استعاره فرموده لفظ (رهن) را از براى مغصوب از جهت آنكه خرابى بيت عاصب مستلزم آن است همچنانكه رهن مستلزم اداى دين است.
اين فقره كنايت است از مطلق مستلزم بودن ظلم مر هلاك ظالم و خرابى آنچه بنا كرده و اين مضمون حديث پيغمبر است- صلى الله عله و آله- كه (اتقوا الحرام فى البنيات فانه اساس الخراب) يعنى بپرهيزيد از وضع مصالح از حرام در اصل خانه پس به درستى كه بنا نهادن به آلات حرام اصل خراب است و ويران گشتن آن (و يروى) و در روايت واقع شده كه (هذا الكلام للنبى صلى الله عليه و اله) اين كلام از حضرت رسول الله است صلى الله عله و آله و سيد مى فرمايد كه: (لا عجب ان يشتبه الكلامان) و هيچ عجبى نيست كه به هم مشتبه شوند اين دو كلام (لان مستقاهما من قليب) زيرا كه جاى آب كشيدن آنها از يك چاه است (و مفرغمها من ذنوب) و محل ريختن آن از يك دلو مى باشد و شاهد اين مضمون است قول حضرت رسالت صلى الله عليه و آله كه: (انا و على من نور واحد)
حکمت 233
(و قال عليه السلام: يوم المظلوم) روز مظلوم كه روز جزاى ظالم است در عقبى (على الظالم) بر ظالم كه روز اخذ مظلوم است در دنيا (اشد) سخت تر و دشوارتر است (من يوم الظالم) از روز ظالم كه ستم كند (على المظلوم) بر مظلوم ستم رسيده زيرا كه بر مظلوم گذشت آنچه به او رسيد و نيست در دنيا و آخرت، مواخذ و مذموم به خلاف ظالم كه در دنيا مذموم است و مطعون و در عقبى مردود است و ملعون و به انواع عقوبت مشحون
