(و قال عليه السلام: صاحب السلطان كراكب الاسد) مصاحب پادشاه مانند كسى است كه سوار است بر شير وجه تشبيه، ارتكاب خطر است.چنانچه مى فرمايد كه: (يغبط بموقعه) حسد مى برند به مرتبه او (و هو اعلم بموضه) و او داناتر است به منزله خود از خوف خطر و هلاكت اين كلام در غايت متانت است.زيرا كه راكب شير يا او را مى اندزاد بر زمين هلاكت و يا مى درد او را به پنجه هاى بى باك.مقرب سلطان نيز همين حالت دارد زيرا كه يا به سبب نظام ملك، او را در مهكه مى اندازد كه نجات نيابد و يا به سياست مى كشد و هلاك مى سازد و با وجود اين مردمان بر او حسد مى برند به جهت جاه و مال
حکمت 256
(و قال عليه السلام: احسنوا فى عقب غيركم) نيكويى كنيد در عقب و نسل ديگران (تحفظوا فى عقبكم) تا نگه داشته شويد در نسل خود به احسان زيرا كه مجازات، امرى است مقرر در طبيعت مردمان، و ديگر ذكر جميل خداوندان احسان، مهربان مى سازد مردمان را بر فرزندان ايشان
لطفا منتظر باشید ...
