حکمت 284 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 284

(و قال عليه السلام) و فرمود آن حضرت (على قبر رسول الله (ص)) بر بالاى قبر پيغمبر خدا (ص) (ساعه دفن) در ساعتى كه مدفون شد: (ان الصبر لجميل الا عنك) به درستى كه شكيبايى هر آينه نيكو است مگر از مفارقت تو اى برگزيده خدا (و ان الجزع لقبيح الا عليك) و به درستى كه جزع و بيقرارى زشت است مگر بر موت تو اى خلاصه اصفياء (و ان المصاب بك لجليل) و به درستى كه ماتم و اندوه كه رسيده است به سبب تو هر آينه عظيم است (و انه قبلك و بعدك لجلل) و به درستى كه مصيبت كه واقع است پيش از تو و پس از موت تو هر آينه آسان است و حقير نسبت به اين مصيبت جانكاه دلگير بعضى گفته اند كه لفظ (جلل) از لغات اضداد است و اينجا به معنى عظيم است.

يعنى مصيبت تو پيش از رحلت تو جليل است و عظيم به جهت تصور آن امر پرخطر و آلام و بعد از تو هم چنين به سبب اختلال كار دين و اسلام و ظهور دشمنان و غلبه ايشان بر اهل بيت تو در آن زمان.

و وجه اول اظهر است چنانچه بديهه عقل حاكم است به آن

حکمت 285

(و قال عليه السلام: لا تصحب المائق) صحبت مدار با نادان (فانه تزين لك فعله) پس به درستى كه او مى آرايد كردار خود را در نظر تو (و يود ان تكون مثله) و دوست مى دارد كه باشى تو مانند او در حماقت يعنى احمق تصور نمى كند نقصان خود را بلكه خيال مى كند مضار خود را در صورت منافع و بنابراين لازم مى آيد كه اكثر مردمان احمق باشند.

زيرا كه تصور مى كنند زخارف دنيا را كه مضار ايشان است در صورت منافع خود