(و قال عليه السلام) و فرمود آن حضرت (لرجل راه) به مردى كه ديد او را (يسعى على عدو له) كه سعى مى كرد و شتابزدگى مى نمود بر ضرر رسانيدن دشمنى كه او را بود (بما فيه اضرار بنفسه) به چيزى كه در او مضرت رسانيدن بود به نفس خود (انما انت كالطاعن نفسه) جز اين نيست كه تو مثل آن كسى هستى كه نيزه زننده باشد به نفس خود به حيثيتى كه بگذرد آن نيزه از سينه او و از طرف پشت او بيرون آيد.(ليقتل ردفه) تا آنكه بكشد كسى را كه در پشت او سوار است.
حکمت 289
(و قال عليه السلام: ما اكثر العبر) چه بسيار است مواضع عبرتهاى روزگار (و ما اقل الاعتبار) و چه اندك است عبرت گرفتن و اعتبار پذيرفتن و اين توبيخ سامعين است بر ترك اعتبار از تغيرات و تبدلات روزگار.و ما احسن ماقيل: كاخ جهان پر است ز ذكر گذشتگان ليكن كسى كه گوش كند اين ندا كم است
حکمت 290
(و قال عليه السلام: من بالغ بالخصومه اثم) كسى كه مبالغه نمايد در منازعه و مجادله گناهكار باشد (و من قصر فيها ظلم) و كسى كه تقصير نمايد در خصومت ستم رسيده مى شود (و لا يستطيع) و توانايى ندارد (ان يتقى الله) آنكه بپرهيزد از خدا (من خاصم) كسى كه روى به مخاصمت آورد چه رعايت حد بر عدالت در خصومت صعوبت دارد.اين تنفير است از طرفى افراط و تفريط در خصومت به جهت لزوم ظلمى كه مستلزم اثم است و انظلامى كه مستلزم حقارت و ندامت است و تنبيه بر عدالت در خصومت و صعوبت وقوف بر حد نصفت.چه رعايت حد عدالت در خصومت صعوبت دارد
لطفا منتظر باشید ...
