(و قال عليه السلام: ما اهمنى ذنب) اندوهناك نكرد مرا گناهى (امهلت بعده) كه مهلت داده شوم بعد از آن (حتى اصلى ركعتين) تا بگزارم دو ركعت نماز را به عذر خواهى.اين تلقين است از براى ديگرى و اشارت است به آنكه اداى صلاه كفاره سيئات است و اگر نه آن حضرت از اين حكم مستثنى است به جهت آنكه معصوم است از همه خطيئات و منكرات.
حکمت 292
(و سئل) و پرسيده شد آن حضرت (كيف يحاسب الله الخلق) كه چگونه حساب خواهد كرد حق سبحانه و تعالى با خلايق و به چه نوع شمار اعمال ايشان خواهد نمود (على كثرتهم) با وجود بسيارى ايشان (فقال) پس فرمود كه: (كما يرزقهم) همچنانكه روزى مى دهد ايشان را (على كثرتهم) با وجود كثرت ايشان (فقيل) پس گفتند كه (كيف يحاسبهم) و چگونه حساب مى كنند با ايشان (و لا يرونه) و حال آنكه نمى بينند رازق خود را (قال كما يرزقهم و لا يرونه) فرمود همچنانكه روزى مى رساند به ايشان و نمى بينند او را اين كلام سعادت فرجام مصرح است بر نفى رويت حضرت عزت در دنيا و آخرت
حکمت 293
(و قال عليه السلام: رسولك ترجمان عقلك) فرستاده تو از براى پيام، بيان كننده عقل تو است به تصرف در مهام يعنى پيغام برنده مى بايد كه فطن و فهيم باشد چه او بر كمال عقل تو دلالتى تمام دارد، زيرا كه رسول تعبير مى كند مقدار عقل مرسل و جهل او را از براى مرسل اليه بر وجه تام (كتابك ابلغ ما ينطق عنك) و نامه تو بليغ ترين كسى است كه سخن مى گويد از جانب تو و لب گشايد به آن زيرا كه مطابق مرسل است و ضابط مراد او به خلاف آنكه لسان غير باشد در ميان چه احتمال زياده و نقصان راه دارد در زبان
لطفا منتظر باشید ...
