حکمت 300 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 300

(و قال عليه السلام: موده الاباء) دوستى پدران (قرابه بين الابناء) خويشاوندى است و پيوند ميان پسران (و القرابه احوج الى الموده) و قرابت محتاج تر است به محبت (من الموده الى القرابه) از محبت به قرابت استعاره فرموده لفظ (قرابت) را از براى اتصال و پيوند در ميان ابناء به اعتبار قوت مودت بر قرابت به جهت احتياج قرابت به مودت بدون عكس

حکمت 301

(و قال عليه السلام: اتقوا ظنون المومنين) بپرهيزيد از گمان هاى مومنان (فان الله جعل الحق) پس به درستى كه خداى گردانيد حق را (على السنتهم) بر زبان هاى ايشان چه به جهت صفاى ضماير و جلاى سراير و افكار صافيه و حدوس وافيه ناطق نمى شود السنه ايشان مگر به حقى كه منشا امارات صادقه است.

و مثل اين است قول حضرت رسالت پناهى (ص): (اتقوا فراسه المومن فانه ينظر بنور الله)

حکمت 302

(و قال عليه السلام: لا يصدق ايمان عبد) راست نمى شود ايمان بنده اى به يقين (حتى يكون بما فى يد الله) تا آنكه باشد به آنچه دريد قدرت خلاق زمان و زمين است (اوثق منه) استوارتر از آن (بما فى يده) به آنچه در دست او است از منافع در زير چرخ برين زيرا كه يقين كامل را لازم است حسن رجاء و صدق توكل و رضاء و اعتماد كامل بر روزى دادن او سبحانه و اوثقيت رزق نزد او از آن چيزى كه حاصل است در دست او و مثل اين است قول حق تعالى كه: (ما عندكم ينفد و ما عند الله باق)