حکمت 314 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 314

(و روى انه عليه السلام لما ورد الكوفه) و مروى است كه آن حضرت عليه السلام چون آمد به كوفه (قادما من صفين) درحالتى كه آينده بود از حرب صفين (مر بالشباميين) مرور فرمود به شباميين و (شبام) به كسر شين قبيله اى است از عرب (فسمع بكاء النساء) پس شنيد گريه زنان را (على قتلى صفين) بر كشته هاى صفين (و خرج اليه حارث بن شر حبيل الشبامى) در آنحال بيرون آمد به سوى آن حضرت حارث بن شر حبيل شبامى (و كان من وجوه قومه) و بود از روشناسان و اعيان قوم خود (فقال له) پس فرمود آن حضرت مر او را كه (اتغلبكم نسائكم) آيا غالب مى شوند بر شما زنان شما (على ما اسمع) بر آنچه مى شنوم (الا تنهونهن) آيا نهى نمى كنيد ايشان را (على هذا الانين) بر اين ناله كردن و به فرياد و فغان و زارى كردن (و اقبل ان يمشى) و روآورد كه برود (معه) با اميرالمومنين عليه السلام (و هو عليه السلام راكب) و آن حضرت عليه السلام سوار بود (فقال له) پس فرمود او را (ارجع) بازگرد (فان مشى مثلك) پس به درستى كه رفتن مثل تو (مع مثلى) با مثل من (فتنه للموالى) فتنه و بلا است براى والى و حاكم (و مذله للمومن) و محل خوارى است براى مومن و اين ايما است از احت
راز نمودن از حب جاه به استخدام غير.

حکمت 315

(و قال عليه السلام) و فرمود آن حضرت عليه السلام (و قد مر بقتلى الحوارج يوم النهروان) در وقتى كه گذشت به كشته هاى خارجيان در روز نهروان (بوسا لكم) سختى باد شما را انتصاب او به فعل مضمر است و در اين تقدير است كه (قدر الله لكم بوسا) يعنى تقدير كند خدا براى شما سختى را (لقد ضركم) به درستى كه گزند رسانيد به شما (من غركم) كسى كه فريب داد شما را (فقيل له) پس گفتند مر آن حضرت را (من غرهم يا اميرالمومنين) كه فريب داد ايشان را اى امير مومنان؟ (فقال) پس فرمود كه (الشيطان المضل) ديو سركش گمراه كننده (و الانفس الاماره بالسوء) و نفس هاى بسيار فرماينده به بدى (غرهم) فريب داد ايشان را (بالامانى) به آرزوهاى باطل (و فسحت لهم) و گشاده كرد از براى ايشان و بسيار گردانيد (بالمعاصى) به معصيتها و انواع رذايل (و وعدتهم الاظهار) و وعده داد ايشان را به غالب كردن او ايشان را در كارزار (فاقتحمت بهم النار) پس در آورد ايشان را به سرعت هر چه تمام تر در آتش دوزخ در عاقبت كار.