حکمت 316 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 316

(و قال عليه السلام: اتقوا) بپرهيزيد اى بندگان خدا (معاصى الله) از معصيتها و نافرمانى هاى خدا (فى الخلوات) در خلوتها (فان الشاهد هو الحاكم) پس به درستى كه گواه، حاكم است يعنى آن كسى كه شاهد است بر معاصى شما، حاكم است بر شما به جزاى آن

حکمت 317

(و قال عليه السلام) و فرمود آن حضرت (لما بلغه) وقتى كه رسيد به او (قتل محمد بن ابى بكر رضى الله عنه) كشته شدن محمد بن ابى بكر (ان حزننا عليه) به درستى كه اندوه ما بر قتل او (على قدر سرورهم به) بر مقدار شادى قاتلان او است به قتل او (الا انهم) ليكن اين قدر هست كه ايشان (نقصوا بغيضا) كم كرده شده اند از دشمنى.

يعنى يكى از دشمنان ايشان كم شد (و نقصنا حبيبا) و كم كرده شديم از دوستى.

يعنى يك دوست ما كم شد

حکمت 318

(و قال عليه السلام: العمر الذى اعذر الله فيه) عمرى كه عذر آورد خداى تعالى در او (الى ابن ادم) به سوى پسر آدم (ستون سنه) شصت سال است.

مراد به اعذار خدا، امهال او است بنده را در مدتى كه مظنه تحصيل زاد يوم معاد باشد.

يعنى عمرى كه در او ملهت داد خداى تعالى بنده را به تحصيل زاد تقوا و اكتساب طاعات، شصت سال است.

زيرا كه بعد از شصت سالگى ضعيف مى شود قواى نفسانيه و بدنيه و كلال پيدا مى كند از عمل.

پس هر كه تقصير كرد در ما بين شصت سالگى، لوم بر او متوجه مى شود و منقطع مى گرد حجت او به اعتذار.