حکمت 387 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 387

(و قال عليه اسلام: خذ من الدنيا ما اتاك) فراگير از متاع دنيا آنچه آيد به تو بى تعجب (و تول عما تولى عنك) و برگرد از طلب آنچه روگردانيد از تو در روز يا در شب (فان انت لم تفعل) پس اگر تو نكنى آنچه گفته شد از قناعت، و سلوك نكنى در اين مذهب (فاجمل فى الطلب) پس بر وجه جميل بوده باش در طلب و امور محظوره آن را مطلب

حکمت 388

(و قال عليه السلام: رب قول انفذ من صول) بسا گفتار كه روان تر است و به انجاح مرام آسان تر از حمله كردن با اضرار و آزار.

چه به نرم زبانى بسيار كارها حاصل مى شود كه به وصلت و حمله عشرى از آن حاصل نمى شود

حکمت 389

(و قال عليه السلام: كل مقتصر عليه كاف) هرچيزى كه اقتصار كرده شده است بر او كافى است در امر معاش.

كلام از روى حقيقت، امر است بر اقتصار نمودن از متاع دنيا بر متاع يسير، يعنى مى بايد كه اقتصار كند آدمى بر مقدارى كه ممكن باشد رفع ضرورت به آن و اين قدر كافى و مغنى است مر قانع را و ما سواى آن.