(و قال عليه السلام: ما احسن تواضع الاغنياء للفقراء) چه نيك است تواضع نمودن توانگران براى فقيران (لما عند الله) به جهت طلب كردن آنچه نزد خداى تعالى است از نعمتهاى بى انتها (و احسن منه) و نيكوتر از آن است (تيه الفقراء على الاغنياء) تكبر فقيران بر توانگران (اتكالا على الله) به جهت اعتماد كردن بر خداى تعالى به چيزى كه ضرورى است ايشان را از مايحتاج دنيا.
حکمت 399
(و قال عليه السلام: ما استودع الله امرء عقلا) به وديعه ننهاد خداى تعالى به هيچ مردى خرد را (الا ليستنقذه به) مگر به جهت آنكه برهاند آن مرد را به سبب آن خرد (يوما ما) روزى از روزها.كه اين بلاى دنيا است و عقوبت عقبى.
حکمت 400
(و قال عليه السلام: من صارع الحق صرعه) هر كه كشتى گرفت يعنى مغالبه و مقارنه نمود با حق، انداخت حق او را و مخذول و مغلوب گردانيدش.به جهت آنكه حق سبحانه و ملائكه و كتب و رسل او و صالحان، از اعوان و انصار حقند و هيچ كس را قدرت آن نيست كه با ايشان مقاومت جويد و طريق مغالبه پيش گيرد.
لطفا منتظر باشید ...
