ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

(ان لا يعرف قدره) آن كه نشناسد قدر خود را چه جاهل بودن مرد به مرتبه خود جهلى فاحش است زيرا كه آن مستلزم رذائل است مثل عجب و تكبر و غير آن از اوصاف ذميمه مهلكه و دع
وى غيرحق كردن چون معاويه.

(و لا يهلك على التقوى) و هلاك نمى شود بر راه پرهيزكارى.

(سنخ اصل) رسوخ اصل يعنى اصل راسخ و طينت استوار.

(و لا يظما عليها) و تشنگى نمى برد بر پرهيزكارى به معرفت حق.

(زرع قوم) زراعت هيچ گروه.

يعنى كسانى كه معارف الهى و امتثال اوامر و نواهى در زمين نفس خود بكارند و به آب زلال و تقوى سيراب گردانند آن زراعت را از خشكى و پژمردگى ايمن شود و بر آن را كه سرمايه نجات و رفع درجات است به احسن وجه بردارند و چون حال بر اين منوال است: (فاستتروا ببيوتكم) پس پنهان شويد در خانه هاى خويش و تاج خودنمائى و رعنائى از سر بنهيد و قطع نمائيد ماده فتنه را كه سانح مى شود از اجتماع شما بر منافرات و مفاخرات.

(و اصلحوا ذات بينكم) و اصلاح كنيد در ميان مردمان به فرموده حضرت منان كه: (و اصلحوا ذات بينكم) چه آن سبب قطع ماده فتنه و شين است.

(و التوبه من ورائكم) و توبه كه آن بازگشت است به جانب خداى تعالى و پيشمانى از گناه در پس شما است زيرا كه اين زمان روى شما به جانب گناه است و چون عنايت الهى در رسد به سبب اخلاص شما روى دل شما را از معصيت بگرداند به جانب طاعت.

(و لا يحمد حامد) و بايد كه حمد و ستايش نكند هيچ ستايش كنن
ده اى در روزگار.

(الا ربه) مگر پروردگار خود را چه او منعم على الاطلاق است و سزاوار تعظيم و اجلال.

(و لا يلم لايم) و بايد كه ملامت نكند هيچ ملامت كننده اى.

(الا نفسه) مگر نفس خود را زيرا كه تقصير از نفس او صادر گشته نه از جانب او سبحانه.