(و قال عليه السلام: رب مفتون بحسن القول فيه) بسا كسى كه در آزمايش الهى افتاده به سبب نيكويى گفتار مردم در شان او يعنى در آنحال كه گمان مى برد كه مدح مردمان درباره او صدق است و كمال انسانى لازم او است، او سبحانه آزمايش كبر و كسر نفس او مى كند.اگر عجب و تكبر پيشه كرد هالك شد و اگر خضوع و تذلل و شكستگى و افتقار را دثار خود گردانيد ناجى.پس بايد كه مرد ممدوح فكر نمايد در اين كه مادح كاذب است يا صادق، اگر كاذب است پس مستهزى او است و اگر صادق است پس مبتهج نگردد به آن و خود را قاصر داند و فريفته نشود تا از زمره متكبران و گردنكشان نباشد.
حکمت 455
(و قال عليه السلام: الدنيا خلقت لغيرها) دنيا آفريده شده است از براى غير خود زيرا كه غرض از ايجاد او آن است كه مستعد شوند در او براى ثواب عقبى.(و لم تخلق لنفسها) و آفريده نشده است از براى نفس خود يعنى از آفرينش او استمتاع لذات نيست در ايجاد
لطفا منتظر باشید ...
