حکمت 460 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 460

(و قال عليه السلام: ياتى على الناس زمان عضوض) مى آيد بر مردمان زمان گزنده بسيار دشوار اسناد (عضوض) بر زمان از قبيل ليله نائم و نهاره صائم بر سبيل مجاز است (يعض الموسر فيه) يعنى زمانى كه بگزد مالدار در آن (على ما فى يديه) بر آنچه در دستهاى او است و اين كنايت است از بخل او.

يعنى جمع كند مال را براى نفس خود و انفاق نكند آن را بر مستحقان.

و مراد آن است كه در آن زمان امساك غالب باشد به حيثيتى كه آنچه در دستهاى اغنيا باشد از مال فقرا، به منزله چيزى باشد كه به دندان آن را گزيده باشند و خورده.

(و لم يومر بذلك) و حال آنكه مامور نشده باشد به آن كار.

به جهت آنكه (قال الله تعالى) فرموده است حضرت عزشانه كه: (و لا تنسوا الفضل بينكم) و فراموش نكنيد فضل كردگار را در ميان خود بلكه احسان نماييد در حق يكديگر آن چيزى را كه او سبحانه به فضل خود بر شما انعام فرموده تا رستگار شويد (تنهد فيها الاشرار) بلند شوند در آن زمان، بدكاران (و يستذل الاخيار) و خوار شمرده شوند در او نيكوكاران (و يبايع المضطرون) و مبايعه كنند با بيچارگانى كه قادر بر ثمن نباشند از روى اجبار و اكراه (و قد نهى رسول الله (ص)) و حال آنك
ه نهى فرمود حضرت پيغمبر (ص) (عن بيع المضطرين) از بيع كردن با بيچارگان زيرا كه ايشان سزاوار ايثار و احسانند نه مبايعه

حکمت 461

(و قال عليه السلام: يهلك فى رجلان) هلاك مى شوند در شان من دو مرد (محب مفرط) دوست مبالغه كننده در مدح به حيثيتى كه مرا به مرتبه الوهيت و نبوت رساند (و باهت مفتر) و بهتان نهنده دروغگوى چون خارجيان و مخالفان كه مفضول نامعصوم را با من برابر كنند.

(و هذا مثل قوله عليه السلام) و اين مثل قول آن حضرت عليه السلام است كه فرمود: (يهلك فى رجلان) هلاك مى گردند در حق من دو مرد (محب غال) دوست غلوكننده در محبت (و مبغض قال) و دشمن مبالغه نماينده در عداوت