حکمت 468
(و قال عليه السلام: اشد الذنوب مااستخف به صاحبه) سخت ترين گناه آن است كه سبك شمرده آن را صاحب آن زيرا كه به واسطه استصغار، مرتكب آن مى شود هميشه و در كسب او مى كوشد
حکمت 469
(و قال عليه السلام: ما اخذ الله على اهل الجهل) فرانگرفت خداى تعالى بر خداوندان جهل (ان يتعلموا) آنكه تعليم گيرند (حتى اخذ على اهل العلم) تا آنكه فرا گرفت بر اهل علم (ان يعلموا) آنكه تعليم دهند زيرا كه وجوب تعلم علم بر جاهل مستلزم وجوب تعليم است بر عالم كامل و در حديث وارد است كه: (من تعلم علما فكتمه الجمه الله يوم القيمه بلجام من النار).
و بدانكه علم بر دو قسم است: عقلى و نقلى.
و ناچار است در عقلى از تنبيه كننده بر ادله و براهين، و در نقلى لابد است از بيان كننده و راه نماينده بر اصول و فروع دين مبين، و بر متعلم واجب است فراگفتن آن از روى يقين.
حکمت 470
(و قال عليه السلام: شر الاخوان من تكلف له) بدترين برادران، كسى است كه تكلف كرده شود براى او زيرا كه تكلف، مستلزم مشقت است و آن شرى است كه لازم اخ متكلف له است.
پس او شر اخوان باشد.